Het is inmiddels maart 2021 en de coronaperiode heeft impact gehad. Online is er veel over een weer gesproken en geregeld om de vergunningen te rond te krijgen. maar nu eindelijk  weer op de plek van bestemming en de plannen worden steeds concreter.

Er kan veel online, voor de echte inspiratie moet je er echt midden in staan.‍

Na 1,5 jaar niet te hebben kunnen reizen zijn Cati en ik weer op de plek waar het allemaal moet gaan gebeuren. Het opbouwen van een multifunctioneel retraite- en trainingscentrum in Zuid Spanje. Eindelijk mogen we er weer even zijn, de juiste inspiratie opdoen en alles inademen wat online domweg niet lukt. Cati heeft met het architectenteam afgesproken om alle uitgewerkte schetsen door te nemen. We lopen met elkaar op het terrein en bekijken hoe de situatie zich optimaal leent voor ons doel. We treffen het met een prachtige voorjaarszon en heerlijke temperatuur. Een dag vol inspiratie en verbeelding, met elkaar sparren en de plannen verder concretiseren.

Hoe creëer je het beste uit twee werelden?

De tuinarchitecte heeft ons hart gestolen. Zij maakte een meerdere fase plan voor de gehele finca. We zijn verrast door de gedetailleerde elementen die zij er al in heeft verwerkt. Het voelt nog onwerkelijk te zien wat er allemaal kan. Waar wij samen heel blij van worden is dat onze online input fantastisch is vormgegeven. Het wordt geen typisch Nederlandse of Spaanse locatie; het wordt het beste uit twee werelden!

Precies wat we willen bereiken.

Een grote verrassing!

Mijn spaans is inmiddels best aardig maar ik kijk Cati vertwijfeld aan als de architect de volgende zin spreekt;  “Nos han aprobado el proyecto de actuación". Drie keer vraag ik aan Cati of ik het nu wel goed heb verstaan.  De architect die de tekeningen heeft gemaakt voor de vergunningsaanvraag deelt in dit ene zinnetje mee dat alle procedures rondom de vergunning zijn doorlopen en dat we mogen dus gaan bouwen!

Hombre..... die hadden wij (nog) niet zien aankomen. Met een prachtig boek met internationaal gerealiseerde projecten gaf hij ons een inkijkje in de ongekende mogelijkheden.

Een dag om je vingers bij op te eten.

We waren al erg enthousiast maar na deze dag keken Cati en ik elkaar aan en dachten we allebei; is dit waar? Is dit nog steeds ons plan wat ooit begon met een idee in deze mooie omgeving? Een faciliteit om onze gasten straks in de watten te leggen, omringd door rust en ruimte. Een wandelroute van één kilometer op je eigen terrein en onderweg allemaal prachtige plekjes om bij stil te staan, om even weg te dromen en te genieten.

Cati's tante zorgde op haar welbekende traditionele wijze voor een overheerlijke maaltijd met lokale producten. Ik vind het nog steeds opmerkelijk hoeveel smaak er zit in haar eigen verbouwde groenten, tomaten en aardappelen. In combinatie met de verrukkelijke Ibéricoham uit dit gebied een maaltijd als voorproefje op de gastronomisch invulling van ons plan.

Breinkennis en mentoring in de natuur

Het lijkt er op dat steeds meer puzzelstukjes samenvallen. Het mooiste van alles is dat we op deze dag, daar in de natuur er achter komen dat alles er al is. Het is uitsluitend zoeken en vinden wat hierop aansluit. We hebben weer een grote stap gezet. We hopen snel weer met nieuwe informatie te kunnen komen, stap voor stap laten we de dingen gebeuren die moeten gebeuren en genieten hier enorm van. Dit brengt en geeft ons het rotsvaste vertrouwen -zie foto hierboven- dat het ons ook echt gaat lukken. Het lijkt ons fantastisch om straks onze mentoringprogramma's zoals we die nu al in Nederland verzorgen ook hier te kunnen uitvoeren. Met nog meer diepgang, in verbinding met de natuur voor nog meer impact en positieve effecten.

Wordt vervolgd | Continuará
John | Cati